کاشی کار که برنده بالقوه است

این عمارت از نظر معماری، نقاشی، کاشی کاری و گچ بری از شاهکارهای معماری زمان قاجار است. علاوه بر این در منبت کاری که در ورودی بقعه شهشهان نصب شده، درهای جدید منبت کاری دیگری نیز در پشت نصب شده است. ۳۶°۱۲′۲۴٫۳″ شمالی ۵۷°۴۰′۱۹٫۰″ شرقی / ۳۶٫۲۰۶۷۵۰°شمالی ۵۷٫۶۷۱۹۴۴°شرقی / 36.206750; 57.671944 (خانه الداغی) دو طبقه دارد که طبقهٔ همکف در تابستان و روزهای گرم مورد استفاده بوده و آشپزخانه و انبارها نیز در همین طبقه هستند. در هنر پارتی و ساسانی سرو دیگر یگانه درخت مقدس نیست و رفته رفته جای خود را به دیگر درختها نیز میدهد. از دیگر جنبههای برجسته این معماری میتوان به هنر خوشنویسی اشاره کرد. بازیباز همچنین قادر به جابجا نمودن کاشیهای زیر صفحه است که در این حالت میتوان سه یا تعداد بیشتری آیکون را در یک ردیف یا ستون همتراز نمود. چنانچه به محض ورود به محمدیه نخستین بنایی که به چشم میخورد قلعه آشورگاه است. ارتفاع قسمت استوانهای ۱۲ متر و ارتفاع قسمت مخروطی ۵ متر است که روی هم رفته ۱۷ متر میشود.

معماری آن به شیوهٔ خطی است. دو قسمت اصلی و باستانی آن در اصطلاح محلی پشتهٔ حوض و پشتهٔ سیاه نام دارند. خانه متشکل از سه بخش است: حیاط، ایوان، و اتاقهایی که به صورت خطی کنار هم قرار گرفتهاند و به یکدیگر و به ایوان دسترسی دارند. ۳۶°۱۲′۲۲٫۸″ شمالی ۵۷°۴۰′۳۵٫۵″ شرقی / ۳۶٫۲۰۶۳۳۳°شمالی ۵۷٫۶۷۶۵۲۸°شرقی / 36.206333; 57.676528 (بازار تاریخی سبزوار) ۱۴۰ متر طول دارد و حدوداً ۱۰۰ حجره که بیشتر به صنوف طلافروشی و پارچهفروشی تعلق دارند. ایوانی در ضلع شرقی دارد و گنبدی که بر یک هشتضلعی قرار گرفتهاست. از این تپه که در ۸۱ کیلومتری جنوب غرب شهر سبزوار واقع شده، شواهدی مبنی بر ذوب و گداز فلزات در دورههای فرهنگی مسسنگی، مفرغ و آهن به دست آمدهاست. ۳۶°۵′۵۸″ شمالی ۵۷°۴۷′۳″ شرقی / ۳۶٫۰۹۹۴۴°شمالی ۵۷٫۷۸۴۱۷°شرقی / 36.09944; 57.78417 (تپه علیآباد شور) ارتفاع اصلی آن بیش از سه متر است. ۳۶°۱۲′۱٫۲″ شمالی ۵۷°۴۲′۳۰٫۴″ شرقی / ۳۶٫۲۰۰۳۳۳°شمالی ۵۷٫۷۰۸۴۴۴°شرقی / 36.200333; 57.708444 (تپه دامغانی) ۱۱۰ هکتار مساحت دارد و طی کاوشهای باستانشناسی مُهر مروی-بلخی و سنجاق مربوط به عصر مفرغ در آن پیدا شدهاست. در دهههای اخیر انبارهای سمت جنوبی حیاتش برای ساخت خیابان تخریب شدند، اما اصل بنا باقی ماند و وضعیت نسبتاً مناسبی دارد.

برای افزودن کود حیوانی به زمین میتوان یا حیوانات و دامها را در زمینی که قرار است در آن محصول کشت شود، نگهداری کرد یا به صورت مصنوعی به صورت تر یا خشک آن را در خاک پخش کرد. و اکنون مدرسهٔ قرآن در آن دایر است. اکنون محل تجمع معتادان و کارتنخوابها شده و مورد هجوم فعالیتهای کشاورزی کاشی درجه ۴ قرار گرفتهاست. در شهر کامبرلند انگلستان بهاندازهای خالص و مناسب بودند که تا سده ۱۹ میلادی گرافیت مورد نیاز برای ساخت مداد، صرفاً با تراشیدن قطعات بزرگ و طبیعی گرافیت بهصورت رشتههای باریک تهیه شدهاست. در شبستان غربی سنگ قبر موسی فقیه سبزواری قرار گرفته و در دیوارهایش تاقچههایی برای نگهداری کتاب و سایر اشیا تعبیه شدهاست. ۳۶°۱۲′۲۸٫۵″ شمالی ۵۷°۴۱′۶٫۸″ شرقی / ۳۶٫۲۰۷۹۱۷°شمالی ۵۷٫۶۸۵۲۲۲°شرقی / 36.207917; 57.685222 (آرامگاه موسی فقیه سبزواری) سقفی گنبدی و دو شبستان شرقی و غربی دارد که قرینهٔ یکدیگرند. عمارتی متقارن با دورنمای اصلی شمالی-جنوبی دارد. عمارت اصلی مشتمل بر تالار پذیرایی، پنجدری، اتاقهای نشیمن، دالان، و راهروست. علاوه بر این، بسیاری از ذرات مشاهده شده این ماده در اتمسفر بیش از حد کوتاهاند تا با معیار مورد توافق (WHO) نسبت ابعاد ۰۳:۰۱ تلاقی کنند و با این تعریف به عنوان الیاف شناخته نمیشوند.

در حال حاضر این بنای تاریخی به عنوان پژوهشکده میراث فرهنگی مورد استفاده است و دارای کتابخانهای با کتب تخصصی مرمت، معماری، تاریخی، گردشگری و سایر زمینهها بوده که تا حد زیادی پاسخگوی دانشجویان و اندیشمندان است. طبقهٔ اول متشکل از یک رواق ستوندار، چهار اتاق و یک اتاق پشتی است. و یک کارگاه در حمام قدیمی روستا احیا شدهاست. سردر ایوان دارای طاقی عظیم و کاشیکاری شدهاست. مصالح را خرد کرده به کرده و دارای حفرههای فراوان بوده که در نتیجه حجمی با وزن بسیار کم نسبت به سنگ معمولی دارا میباشد. آجرهای توپر ممکن است در واقع واقعاً کاملا توپر باشند، یا علیرغم نامشان، ممکن است دارای هسته یا سوراخ باشند، تا زمانی که هر صفحهای که به موازات سطح باربر آجر اندازهگیری میشود حداقل ۷۵ درصد توپر باشد به آن آجر توپر گفته میشود. در قبرستان روستا واقع است و به محمد بن منصور بن احمد بن حمید الادیب تعلق دارد. برج، کندوخانه، بخش خدمه، و دیوار بیرونی دارد. سنگ قبر دیگری بر دیوار نصب است که متعلق به میرمحمد بن میرمحمد صالح سبزواری است. ۳۶°۱۲′۲۶٫۸″ شمالی ۵۷°۴۰′۳۵٫۲″ شرقی / ۳۶٫۲۰۷۴۴۴°شمالی ۵۷٫۶۷۶۴۴۴°شرقی / 36.207444; 57.676444 (سرای دودر) در ۱۳۹۸ ادارهٔ میراث فرهنگی اعلام کرد که این اثر نیازمند مرمت فوری و اضطراری است.